Vind je dit nog interessant om te lezen?
wie wil dit weten of zien vraag ik me steeds af?
Deze dinsdag heb ik geen afspraak bij een gezin. Ik eet thuis. Terwijl ik mijn prutje aan het eten ben bedenk ik me dat ik bij mijn eigen familie aan het eten ben.. Tenminste bij het gedeelte wat thuis is; ik. Waarom deze dinsdag niet fotograferen? Ik zet mijn dampende bord op de bank en pak mijn camera. Snel haal ik mijn statief en flitser. Ik stel scherp op het achterste kussen van de bank, daar zal mijn hoofd wel ongeveer komen te zitten. Ik stel de zelfontspanner in en het lampje begint te knipperen. Snel schuif ik op de bank, duw een lauwe hap in mijn mond en begin duidelijk te kauwen. Zo maak ik 4 foto's. Daarna eet ik mijn bord rustig leeg. Na het eten kijk ik de foto's terug. In mijn eentje lig ik in een scheur op de bank. Die voeten! Steeds als ik uitgelachen ben zet ik het beeldschermpje weer aan en begin gewoon weer opnieuw te lachen. Tijdens het tv kijken heb ik steeds zo'n terugkerend binnenpretje vanwege die maffe foto.
Die foto kan op mijn blog, ik vind hem erg interessant en humoristisch.
De volgende middag bewerk ik hem en snijd ik hem bij. Terwijl ik de foto aan het uploaden ben gebeurt er toch iets anders met me; ik begin me ongemakkelijk te voelen, misschien is het ook wel schaamte. Eigenlijk wil ik helemaal niet dat iemand me zo ziet, alleen (eenzaaaaaaaam)met mijn bordje voor de televisie, etend. Maar vooral dat alleen etend.. en wie vindt dit interessant? Wie zit hierop te wachten? Waarom deel ik mijn zgn alleen zijn met de buitenwereld. Ik houd dit liever voor mezelf.
