Jan komt hier eigenlijk al jaren, hij heeft zo ongeveer ons hele huis vertimmerd. Ik vind hem wel een mooi type. Gewoon recht door zee. Meestal plaagt ie wat en zijn gesprekken gaan altijd over andere mensen; hoe zij het hebben, wat ze doen, wie er failliet is, wie er uit elkaar gaan en over wie hij gisteren daar en daar en daar weer tegen gekomen is. Geen milieuproblemen dus, gewoon 'geproat', maar dan kort en bondig, geen oeverloze verhalen. Jan heeft in de loop van de jaren ook meegekregen dat ik iets met fotografie doe en net voor het einde van de vorige klus had Jan op een middag een duivencertificaat bij zich. Een stevig A4-tje waarop wat plaatjes van duiven stonden, in het midden grote sierletters met de tekst "1e prijs" en onder op het vel twee namen met daaronder handtekeningen. "He Maris, kunde gij die een paar op de computer maken." Vroeg hij.
"Duiven? Goh Jan, doe jij in duiven?"
Een kennis van ons had vroeger duiven. Ik heb zelden zo'n klein saai mannetje gezien. Als ik aan hem denk ruik ik spruitjes. Wie in godsnaam, dacht ik, melkt er nu nog duiven?
Nu heb ik jarenlang geroepen dat ik het allerliefste een goede portretfotograaf bij de Vrij Nederland wil worden.. (zie: Ik als fotograaf) Met mijn camera ga ik daarom de komende weken uitzoeken wie nou onze duivenmelkers van tegenwoordig zijn. Achteraf gezien had ik me qua onderwerp misschien beter op de nieuwe revu kunnen richten.. Of misschien toch niet? Misschien gaan we terug naar de eenvoud en het volkse. Geen schrijvers meer in de Vrij Nederland maar duivenmelkers, biljarters en mensen die van volkstuinen houden. Klinkt goed.
Maar toch, na een aantal weken duivenmelkers fotograferen, wat vind ik nou van deze mensen?
Zijn het saaie mannetjes waar je spruitjes bij gaat ruiken?
Misschien, maar echt niet zo erg als ik dacht en ik kwam erachter dat ik dat gewone, degelijke, eigenlijk helemaal niet zo erg vind! Het heeft wel wat die rust, die duidelijkheid en die regelmaat. Vooral als je steeds hartelijk ontvangen wordt met veel koffie en koekjes uit een ouderwets trommeltje. God wat zijn die mensen tevreden. Ik ben er bijna jaloers op.
p.s. Ik heb me ingeschreven voor een volkstuin.
Over een paar dagen mag ik gaan kijken welk perceel ik krijg.
