Eind 2005 kwam ik, tijdens het fotograferen, een busje tegen. Een wit busje. Op het busje stond "De opruimer". In het busje zat een man behoorlijk driftig te bellen. Toen hij klaar was met bellen vroeg ik hem, wat een 'opruimer' was. Om kort te gaan vertelde hij dat hij inboedels van overleden mensen op ruimt. Ik vroeg hem of ik een keer mee kon naar die verlaten inboedels.
Nu heb je opruimers en opruimers. De opruimer die ik het eerste tegen gekomen ben ruimt op met beleid. Hij sorteert. Hij zoekt soort bij soort. Chemisch afval gaat apart in een zak naar het chemisch afval. Medicijnen gaan in de container bij de apotheker. Grof huisvuil wordt opgehaald door de gemeente en wat nog bruikbaar is verkoopt deze opruimer in zijn loods.
"Je wil niet weten hoe vaak ik oude familiealbums in een huis vind.." Zegt opruimer A. " Ho... denk ik bij mezelf, dit kan wel eens heel erg leuk worden...." Ja, er komt hier al jaren een fotograaf over de vloer die ze van me overkoopt. Hij vindt die boeken erg interessant."
Oke, jammer, maar toch, het is een sympathieke man die opruimer. Jaren geleden begon hij, op een flatje, met verzamelen van spullen die mensen wilden weggooien. Iemand moest het huis van een familielid leeg gaan ruimen. Dat koste 600 gulden aan containers. Opruimer A zei tegen de man dat hij het wel wilde doen voor 300 gulden, maar dan mocht hij al het bruikbare spul door verkopen. Zo is het begonnen.
Nou blijkt oktober een rustige maand te zijn voor opruimer A. Hij had in totaal 3 huizen. Een van de huizen kon ik niet fotograferen. De familie wilde dit niet. Maar twee huizen tot het einde van deze periode is een beetje weinig dus ben ik gaan zoeken naar nog meer 'opruimers'. Ik kwam uit bij Emmaus in Tilburg. Dit zijn vrijwillige opruimers, alle opbrengsten gaan naar het goede doel. Ook vond ik nog een opruimer in een andere stad. Opruimer B noem ik hem voor het gemak.
Opruimer B belde me binnen twee dagen terug met de uitnodiging om mee te gaan. Bij het betreden van het huis, wat hij aan het leeg ruimen was, vroeg hij meteen of ik foto's voor zijn website wilde maken. Ook vroeg hij of ik de regionale krant had en de overlijdensadvertenties die hierin staan een keer in de week aan hem door wilde mailen. Dan kon hij de families een brief sturen. Acquisitie plegen. Eens in het jaar zou ik dan honderd euro krijgen.
Het huis was al ver leeg geruimd. In de huiskamer stond nog een kast en een paar fauteuilles. Boven nog een bed, een strijkplank en enkele stoelen. Opruimer B neemt een korte pauze en een shaggie. Hij gaat zitten op het bed van de voormalige eigenaar. Naast de nogal amateuristische, maar aandoenlijke schilderstukjes, die van de vorige eigenaar zijn geweest. Ik krijg de brief te lezen die opruimer B naar de families wil sturen, als ik voor de adressen zorg. De familie condoleren in zijn brief? Nee, dat doet hij niet.... Dat vindt hij niet nodig. Het stoort me mateloos dat die man op dat bed zit. Hij hoort daar niet te zitten.
