Bij het schrijven van mijn scriptie kom ik er steeds achter dat je altijd jezelf fotografeert, ook al fotografeer je een ander: Het gaat altijd over dingen die mij persoonlijk bezig houden en die mij (daarom) opvallen bij een ander. En dat eten? Ik vind het zo langzamerhand een probleem worden, of modern gezegd "een uitdaging".
Wat wil ik daar nou mee? In mijn onderzoek voor de scriptie heb ik ontdekt dat de meeste niet-geensceneerde, vertrouwelijke eetfoto's, nogal logisch, in familiealbums te vinden zijn. Op zich niet erg. Ik houd wel van familiealbums en privefoto's. Nog interessanter vind ik het als het foto's zijn waar meer in gebeurt dan alleen verjaardagen, vakanties en bruiloften. Er mag wel eens iets niet helemaal oké zijn. Er mag best wat spanning of een vraag in zitten zoals bij Tierney Gearon in haar the mother project.
Zo zette onze verhuizing me aan het denken