22 juni 2007 exposeren we met 11 fotografie studenten in het KOP gebouw in Breda, vlak achter het station. Ik heb mijn boek gemaakt..Met 'voorwoord' en 'tussenwoord'..Maar wat moet ik met een boek tijdens een expositie? Niet echt handig, maar 1 boek.
Een boek heeft wel iets moois, het sluit je af van de wereld. Het zuigt even alle aandacht op en je zit in het verhaal van die ander. Alle andere geluiden en invloeden tellen even niet meer mee. Hoe kan ik dat idee, dat je opgenomen wordt in het verhaal van de kinderen van Katendrecht, op een andere manier vormgeven? Het liefst zou ik een hele bos struiken in de expositieruimte zetten waar jij, als je het komt bezoeken, jezelf lekker mag verstoppen.
Een aantal weken geleden ben ik met Eva naar een openluchtvoorstelling geweest. Met 15 mensen werden we in een 'wiglo' gestopt. Ik zat bil aan bil met allemaal vreemde mensen, in een veel te kleine ruimte, gevlochten van takken. Er werd een fles drank doorgegeven, iedereen een slok en iemand vertelde een verhaal. Doordat we in een cirkel zaten moest je wel iemand aankijken.. of de constructie van de wiglo bestuderen. Het was raar en vreemd, maar ook prettig, veilig en beschut.
Ik kreeg het telefoonnumer van de maker, Toon van den Broek en belde hem met de vraag of hij die 'wiglo' niet uit de grond kon halen en even in KOP wilde neerzetten.. Zoiets moest het gewoon worden. Tussen takken, kruipen, veilig voelen.. het klopte.. Ik wist ook echt niet hoe de maker zou reageren, maar ik moest het vragen. Niet geschoten is altijd mis
Nu kon Toon hem niet uit de grond halen, maar hij wilde wel een nieuwe maken in KOP. Ik heb de afgelopen dagen meegeholpen
